Wystawa Królestwo zwierząt. Historia naturalna Europy Środkowo-Wschodniej będzie pokazywana w Muzeum Historii Polski od kwietnia do października 2027 r. Jej celem jest zaprezentowanie wyobrażeń przedstawiających różne gatunki zwierząt zamieszkujące Europę Środkowo-Wschodnią w okresie od XVI do połowy XIX wieku. Ekspozycja związana jest z projektem SAIGA, realizowanym na Uniwersytecie Warszawskim z funduszy europejskich, którego kierowniczką jest prof. dr hab. Grażyna Jurkowlaniec (IHS UW). Razem z dr hab. Aleksandrą Jakóbczyk-Golą (MHP) są kuratorkami wystawy.
Zadaniem ekspozycji jest zaprezentowanie, zgodnie z głównym celem projektu, zagadnienia deegzotyzacji fauny tej części Europy za sprawą transferu wiedzy i popularyzacji wizerunków. Poszczególne gatunki występujące w Europie centralnej zostaną omówione w różnych kontekstach – biologicznym, kulturowym, zasięgów geograficznych, symbolicznym. Wprowadzeniem do ekspozycji jest przestrzeń poświęcona historii naturalnej oraz udziałowi uczonych polskich w jej rozwoju. Natomiast nasza główna część narracji podzielona jest na trzy sekcje: Ziemia, Woda i Powietrze.
Pierwsza sekcja poświęcona jest zwierzętom lądowym, ze szczególnym uwzględnieniem tura, łosia i żubra, największych ssaków dawnej Europy Środkowej. Zwierzęta te były ważne nie tylko z przyrodniczego punktu widzenia, ale także stanowiły symbole Polski, przywołując historyczny i kulturowy związek kraju z jego fauną. Na przykład słynny przyrodnik Ulisse Aldrovandi, działający w Bolonii, prosił o skóry żubra i tura do swojej kolekcji, aby pokazać najsłynniejsze zwierzęta Sarmacji.
Druga sekcja wystawy poświęcona jest zwierzętom wodnym. Głównym jej bohaterem jest jesiotr, największa ryba w Polsce. Dziś niestety jesiotr zniknął z polskich rzek, ale trwają starania o jego reintrodukcję jako dzikiego gatunku. Kolejnym bohaterem jest bóbr: w XVIII wieku uważano, że jest to zwierzę w połowie wodne, w połowie lądowe. Ostatnim gatunkiem w tej sekcji jest stworzenie fantastyczne – przedziwna foka, znaleziona nad brzegiem Wisły.
Trzecia i ostatnia sekcja wystawy poświęcona jest powietrzu. Zilustrowano tu różne ptaki, w tym sokoła, przedstawionego podczas polowania na czaplę białą. Ptakowi temu wyrastały piękne długie pióra, które w przeszłości były bardzo cenne i stanowiły ozdobę szlacheckich nakryć głowy. Kolejnym ptakiem prezentowanym na wystawie jest orzeł, ze względu na jego herbowe i symboliczne konotacje.
Kuratorki chcą wyeksponować liczne oryginalne obiekty, w tym matryce grafik, dawne encyklopedie i inne książki zoologiczne, preparaty taksydermiczne, modele i wiele ilustracji zwierząt – zarówno w technikach graficznych, jak i obrazów. Atmosferę wystawy wzmocnią prezentacje multimedialne z animowanymi historycznymi grafikami ożywiającymi ssaki, ptaki i ryby, oraz stanowiska interakcji analogowej.